Er gebeurt op dit moment veel in de corporatiewereld aldus Rob Haans

Rob Haans (52) was onder meer directeur/uitgever van de Volkskrant en algemeen directeur/bestuurder bij De Key, maar zwaait sinds 1 oktober 2013 als directievoorzitter de scepter bij Alliantie, dat met 60.000 woningen een van de grootste woningcorporaties in Nederland is. Wat beweegt hem?

Werken bij een woningcorporatie. Waarom?
"Ik wil heel graag iets doen wat ertoe doet, het liefst in een maatschappelijke context. Dat kan bij Alliantie en dat is bevredigend. Daarnaast kan ik hier als bedrijfskundige mijn ei goed kwijt. Er gebeurt op dit moment veel in deze wereld. De rol en positie van corporaties in de samenleving veranderen: ben je er alleen voor sociale woningbouw of draag je ook bij aan leefbare wijken? Daarnaast heeft de huurbelasting die corporaties moeten afdragen aan de overheid effect op de bedrijfsvoering. Bereken je dat door aan de huurder en zo ja, hoeveel? Valt er winst te halen door slim en efficiënt met het geld om te gaan door bedrijfsprocessen te optimaliseren? En waarin investeer je als corporatie? Want er gaat veel geld om in deze sector. Allemaal vragen die van belang zijn en waar we een goed antwoord op moeten vinden. Ik wil daar graag mijn steentje aan bijdragen."

Wat is uw uitdaging?
"Ervoor zorgen dat mensen goed en betaalbaar kunnen wonen in een prettige, leefbare wijk."

Dat kon toch ook bij De Key, uw vorige werkgever?
"Jazeker. En dat heb ik ook met plezier gedaan de afgelopen jaren. Maar toen kwam Alliantie voorbij en die kans kon ik niet laten liggen. De Alliantie is groter, het omvat meer gemeenten, de investeringsmogelijkheden zijn groter en het is voor mijzelf een meer bestuurlijke baan. Bij De Key is inmiddels een hoop in gang gezet, de corporatie is nu stabiel. Dus ik kon het met een gerust hart overdragen."

De Vestiaperikelen hebben niet bijgedragen aan een positief imago. Toch?
"Dat heeft zeker niet bijgedragen aan het imago van woningcorporaties. Vestia heeft veel geld gekost, wij dragen miljoenen bij aan het oplossen daarvan. Ook ik probeer scherp te krijgen wat er is misgegaan zodat we daarvan kunnen leren én het kunnen voorkomen. Dat betekent beter risicomanagement voeren en beter toezicht ontwikkelen zodat het risico op misstanden verkleind wordt. Doordat wij iedere dag ons best doen om goed en betaalbaar wonen aan te bieden, hoop ik dat de publieke opinie kantelt en men weer vertrouwen in woningcorporaties krijgt. We hebben het zo slecht nog niet in Nederland. Daar moeten we wel elke dag aan werken en het kan natuurlijk altijd beter."

Hoe ziet u de toekomst van woningcorporaties?
"In Nederland worden 2,4 miljoen huizen door corporaties beheerd. Je ziet dat er in de steden meer behoefte is aan kleinere huizen. Dat komt deels omdat we steeds meer singles en gescheiden mensen hebben. Daarnaast moeten woningen betaalbaar blijven. Ook trekken er steeds meer mensen naar grote steden, dat betekent dus dat er krimpgebieden ontstaan in Nederland. Het is een uitdaging voor corporaties om daar goed op in te spelen."

Wat is uw sterke kant?
"Luisteren. Je kunt namelijk pas iets doen of in beweging krijgen als je eerst goed geluisterd hebt en bij de opinies en overwegingen van mensen kunt aansluiten."

Van wie hebt u het meest geleerd?
"Niet speciaal van één iemand. In iedere fase van je leven leer je weer van iemand anders. Mijn vrouw houdt mij altijd een spiegel voor, zo blijf ik met beide benen op de grond."

Waar ligt u wakker van?
"Ik lig niet zo snel wakker. Maar ik denk wel veel na over alle veranderingen in de corporatiewereld. We zitten in een 'wilde periode', ook politiek gezien, en moeten ervoor zorgen dat we het goede behouden en op de juiste tijd de goede dingen doen. Dat is niet altijd even gemakkelijk, want bij een corporatie zijn de tijdslijnen lang. Je bent zo vijf á zes jaar verder als je het over het bouwen van woningen hebt."

Wat is uw passie buiten het werk?
"Met mijn bootje het water op gaan vind ik heerlijk. Naar de film gaan en een boek lezen doe ik ook graag. Ik heb pas Baltische zielen van Jan Brokken gelezen. Het beschrijft de levens van een aantal mensen in de Baltische staten. Indringend en ontroerend."

Datum: 02-09-2014